Βυζαντινή εποχή

Βυζαντινή εποχή

el

ABD.13

40.931585

24.974610

Τον 14ο αιώνα, γύρω στα 1341 - 1346, τα Άβδηρα, βυζαντινό πλέον Πολύστυλον, όπως και το σύνολο των θρακικών πόλεων γνωρίζουν τις συνέπειες από τον εμφύλιο πόλεμο, που ξεσπά ανάμεσα στην Άννα Παλαιολογίνα, χήρα του αυτοκράτορα Ανδρόνικου του Γ΄ και τον Ιωάννη Καντακουζηνό, ενώ οι Οθωμανοί βρίσκονται προ των πυλών της αυτοκρατορίας.
Τα σύννεφα του αδελφοκτόνου πολέμου που σημαδεύεται και από ανίερες «συμμαχίες», πυκνώνουν στην περιοχή και σύντομα θα ακολουθήσουν τα χρόνια της οθωμανικής κατάκτησης.
Το Πολύστυλον επισκέπτεται, στα 1342, ο Ιωάννης Καντακουζηνός, καθώς ήταν καθ’ οδόν για τη Σερβία, προς αναζήτηση συμμάχων. Ο Καντακουζηνός το εφοδίασε με σιτάρι και τοποθέτησε φρουρά στο κάστρο του, κάστρο το οποίο αναφέρει και ο ίδιος ως «Πολίχνιον παράλιον». Την ίδια χρονιά, το 1342, ο αυτοκρατορικός στόλος, υπό τον ναύαρχο δούκα Απόκαυκο, ομολογημένο εχθρό του Καντακουζηνού, κατάπλευσε στο λιμάνι των Αβδήρων/Πολυστύλου, ενώ την επόμενη χρονιά, στα 1343, αγκυροβολεί στα Άβδηρα, ο στόλος του εμίρη του Αϊδινίου Ομούρ Μπέη, ο οποίος ερχόταν για να βοηθήσει τον σύμμαχό του, Καντακουζηνό.
Στις εικόνες, ο πρώτος θυρεός είναι των Παλαιολόγων, με το μονόγραμμα τους στη μέση του δικέφαλου αετού, ενώ ο δεύτερος θυρεός ανήκει στους Καντακουζηνούς.
Από το 1343 έως το 1345, η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται στα χέρια του λήσταρχου, από την ορεινή Ροδόπη, Βούλγαρου Μομτζίλου, συμμάχου της Άννας Παλαιολογίνας, ο οποίος καταλαμβάνει την Ξάνθεια, την σημερινή Ξάνθη και καθίσταται πρόσκαιρα, κυρίαρχος όλης της περιοχής. Το Πολύστυλον, την εποχή εκείνη, υπήρξε μια οχυρωμένη ναυτική πόλη, που επικοινωνούσε με την θρακική ενδοχώρα με δύο δρόμους, από τους οποίους ο ένας οδηγούσε βορειοδυτικά στην Ξάνθεια και ο άλλος οδηγούσε στα βορειοανατολικά στο Περιθεώριον, ή Αναστασιούπολη, στα βόρεια της λίμνης Βιστωνίδας, που τότε ήταν πλωτή μέχρι και τη βόρειά της πλευρά. Ακολουθούν τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η παράλια πόλη Πολύστυλον εγκαταλείπεται οριστικά, για να ιδρυθεί, βαθμιαία, ο μεταβυζαντινός οικισμός σε απόσταση πέντε περίπου χιλιομέτρων βορειότερα, στη θέση του σημερινού, σύγχρονου οικισμού των Αβδήρων.

H